Here we go again!

Elk jaar rond juli/ augustus vind er een vreemde migratie plaats. Een migratie waar een bepaald type mens met bepaalde eigenschappen massaal probeert te migreren naar een koud, nat gebied in het zuiden van Schotland. Deze mensen hebben allemaal iets gemeen; een passie voor doedelzak.

Ook ik ben dit jaar weer slachtoffer van deze migratiedrang. Bepakt met maar één stuk handbagage met daarin alles wat ik nodig had was ik van plan om naar Glasgow te vertrekken, om daar weer verder te studeren, examens te doen, en Piping Live en de Worlds bij te wonen. Helaas voor mij ben ik door mijn wekker heengeslapen...

Ik werd wakker door de deurbel. Verschrikt zit ik ineens rechtovereind, en kijk ik op de wekker. 5 uur. Ik had een uur eerder moeten opstaan. Snel laat ik mijn vader binnen die me naar het vliegveld zou brengen. Na een hele snelle douche vertrekken we zonder oponthoud naar Schiphol, waar we wonder boven wonder nog ruim op tijd aankomen.

Ik bedank m'n vader voor de rit ( nogmaals bedankt pa, en ma voor de bolletjes als ontbijt in de auto), en zoek snel de gate op. Schiphol is verandert sinds vorig jaar. Steeds meer zaken worden geautomatiseerd. Inchecken, paspoort controle, noem het maar op. Ik zit te wachten op de automatische security scan, met terminator robots die met miniguns de boel in de gaten houden. Misschien volgend jaar.

Bij de gate werd ik gelijk herkend door twee heren als een mede- doedelzakspeler. Ik was te herkennen aan mijn typische rugtas waar 'bagpiper' op staat. We hebben gepraat over onze pipes, repertoir, de wereldkampioenschappen en over Schotland. Het was gezellig, en maakte het wachten veel aangenamer. Een vna de heren zou ook nog een examen doen op de College of Piping, dus die zie ik vrijdag nog wel. De ander heb ik vandaag (maandag) gezien bij de National Piping Centre.

De vlucht verliep prima. Ik heb wat geoefend op mn technopipes (met oortjes in natuurlijk), en wat slaap ingehaald. Na een uur waren we in Schotland aanbeland. We deelden een taxi naar Glasgow om de kosten te drukken. Eenmaal aangekomen bij mijn hotel had ik geluk; het was 9:15 en ik was nog op tijd voor het ontbijt! Dat was heerlijk ontbijten! Ik heb daarna tot 12 uur gelezen en wat huiswerk gedaan. Normaal gesproken kon ik pas om 3 uur inchecken, maar Bal, de manager, had ervoor gezorgd dat ik gratis en voor niets een early check in kreeg. Ik kreeg zelfs korting op mijn kamer erbij! Volgens de receptie noemde Bal mij zijn favoriete gast! Dat is zeker leuk om te horen. Dit is ook precies de reden dat ik elk jaar bij Belhaven Hotel terugkom. Goede service, mooie kamers, en hele vriendelijke mensen. Zodra ik de kamer op kon, heb ik me gesetteld en ben ik wat slaap gaan inhalen.

Ik werd pas weer om 16:30 wakker. Ik kleedde me weer aan, en ben de stad ingegaan voor wat inkopen en avondeten. Ik koos een Italiaans restaurant waar ik vaker kom als ik in Glasgow ben. Ik bestelde wat lasagne voor mezelf. Voor de gene die mij wat langer kennen weten dat ik moeilijk stil kan zitten aan tafel. Ik ga dan twee dingen doen; of ik ga tunes spelen op het bestek, of ik ga lotussen vouwen van de servetten. Ik deed dit keer het laatste. Even later kwam mijn lasagne aan, en tot mijn grote verassing kwam de manager tijdens het eten een praatje met me maken! Hij herkende me nog van vorig jaar, puur vanwege die gevouwen lotus! Dat soort momenten zijn zo leuk om mee te maken!

Die avond ben ik vroeg naar bed gegaan. Ik heb nog wat huiswerk gedaan, en daarna de film Life of Pi gekeken, die op TV was. Ik heb die nacht goed geslapen.

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker en zat ik om half acht al aan mijn ontbijt. De serveerster kwam nog even een praatje maken over waarom ik in Glasgow was. Ik vertelde dat ik hier was om lessen te nemen bij de College of Piping, en voor het Piping Live festival. Na een kort gesprek vroeg een gast verder op of ik dan ook doedelzak speelde. Zij speelde ook doedelzak en was hier om mee te doen aan de competitie. Tijdens het ontbijt hebben we gepraat over de competities, maar ook over de taptoe wereld. Ze komt uit Oostenrijk, en had wel is meegespeeld met British Legion ( vreemd genoeg een band uit Nederland) bij de taptoe in Bazel. Grappig dat er ook doedelzakspelers in hetzelfde hotel waren! Ook weer erg gezellig.

Een uur later zat ik op het College te oefenen voor de eerste lessen. Er was één iemand van vorig jaar; een jongen van rond de 13 uit Italië. Verder geen bekende, maar het was leuk om een bekend gezicht te zien. Hij is iets beter dan mij in de vingertechniek vind ik, maar ik denk dat ik het instrument zelf wel beter beheers. We hebben in ieder geval een flink poos samen tunes er uit lopen rammen. Ook dit jaar kreeg ik weer les van Caitlin McDonald, een speler van de graad 1 band Scottish Power. Tijdens mijn lessen kreeg ik complimenten voor de tunes die ik speelde. Ik moet er wel wat oneffenheden uithalen. Ook kwam ik erachter dat een 2/4 march best op 64 pbm gespeeld mag worden. Dat is goed nieuws voor mij, want ik probeerde het veel sneller te spelen, en dat ging mij niet goed af. Op de pipes ging het wat minder, maar dat was ook aan het eind van de dag. Tegen die tijd was ik dood op.

Ik heb mijn riet nog laten onderzoeken door de mensen van de College, omdat het ontzettend zwaar speelden. Ze hebben er een band om kunnen doen waardoor het veel lichter speelt. Zodra ik weer meer kan oefenen, heb ik de conditie voor een zwaar riet, maar nu heb ik een riet nodig dat mij door mijn examens heen krijgt. Ze waren wel vol lof over het riet zelf. Het was erg krachtig en klonk zuiver en scherp! Complimenten voor Richard van de Horn dus! Ik vertelde ze over de Nederlandse rieten maker. Ze waren onder de indruk.

De middag heb ik wat optredens bekeken in de biertent bij de National Piping Centre. Dat waren mooie optredens, onder andere een speler met een Ierse doedelzak. Avonds ben ik nog gaan eten in de stamkroeg van de mensen van de College. Daar kwam ik Willy ook tegen, die bij de college werkt en me ook met het riet geholpen had. Hij zat daar met twee Chinese spelers. Ik mocht aanschuiven. Ook weer gezellig. Ik heb met Willy gepraat over de College en de Worlds, met de Chinezen over rugzakken, verzendkosten en pipe bands in Nederland en China, en met de barman over golf onder het genot van een Balmore single malt.

En nu zit ik onder het genot van een kop thee heerlijk weg te typen in de lounge van het hotel, met zachte jazz muziek op de achtergrond. Tot zover de eerste update. De volgende update krijgen jullie woensdag weer.

Cheers!