Werkweek in Istanbul; Dag 1

Cheers mates! Ik ben weer eens op reis gegaan ( of gestuurd dit keer). Dit keer met school naar Istanbul! Ik heb belooft om wat van me te laten horen, dus bij deze.

Ik ben vanochtend met de trein van 5;50 naar Schiphol vertrokken, bepakt en bezakt, en daarmee is ook alles gezegd wat betreft de treinreis. Geen vertragingen of ongelukken, k ben niets vergeten, het ging gewoon een keer goed!

Hmm, verdacht.

In ieder geval, eenmaal op schiphol aangekomen zag ik de rest van de groep al staan, en ben ik met ze meegelopen naar het verzamelpunt. Allemaal gezameljk een beetje wakker worden en koffie leuten is heel gezellig, op zijn tijd. Wat jammer was, was dat op de afgesproken tijd er nog maar de helft van het totaal aantal mensen aanwezig was. Shocking. Maar geen paniek! Wij zijn studenten! Wij zijn profesionals als het om te laat komen gaat! Langzaam baanden we ons een weg richting de check-in, en onderweg kwamen meer studenten bnnen druppelen. Ook kregen we bericht van de afwezige studenten. Verslapen, verkeerde trein of een bus de vast zat waren problemen op de ochtend. Gelukkig kon uiteindeljk iedereen inchecken en begaven we ons naar de gate.

Daar begon het iedereen iegenljk te dagen.

We gingen VLIEGEN naar Istanbul. Voor sommige was dit de eerste keer. De vonden het dus zowezo al spannend, maar toen we bij de gate aankwamen, kreunden we allemaal van ergenis. Ik heb niets tegen grote Turkse gezinnen, echt niet. Maar ik wil niet 4 uur met kreisende kinderen in een vliegtuig zitten, en dat is precies wat er gebeurde. Een heleboel Turkse geznnen gingen natuurljk die kant op en dat was goed te merken, want het vliegtuig zat he-le-maal vol! Affin, we waren wel wat gewend. Na ons allemaal in het vliegtuig te hebben gepropt gingen we eindeljk opstijgen en waren we opweg naar Istanbul.

De vlucht zelf was weinig spectaculair. Een paar kreisende kinderen, wat turbulentie en een hele hoop gelach en geouwehoer van mijn klasgenoten. Het was wel aardig, en het ontbijt dat we in het vliegtuig kregen viel ook nog aardg mee. Je zou bijna zeggen dat het niet van plastic was. Bijna. Na het ontbijt (en nadat een serveerster wat water over me gegooit had) ging iedereen wat dutten. Toen begon de turbulentie. Ikzelf had er geen problemen mee, en vond dat het me wel lekker in slaap wiegde. De anderen vonden het wat minder, en vooral het landen met turbulentie was voor bepaalde leerlingen een ware hel. Maar geen nood! Kaptein Kangroe stuiterde ons veilig naar de grond. Letterlijk.

Ik haalde mjn visum, daarna mijn bagage (waar nu een wiel van mist) en wachtte in de ontvangsthal op de bus de ons naar het verblijf zou brengen. Een slecht engels sprekende turk maakte ons dudeljk dat het even zou duren. Dat begrepen we vrij snel, maar hij zei zoveel woorden op zoveel verschllende manieren dat we ons even afvroegen of we wel van dezelfde planeet kwamen. Affijn. De busreis was redelijk. Met keiharde metal muziek in mijn oren keek ik naar het landschap dat met dodelijke snelheid voorbij flitste terwijl de buschafeur met 100 km per uur rechts aan het inhalen was. Ik weet het nu zeker; vliegen is veilig, maar het rijden in een bus zal mij de das om doen!

Mijn tijd zit er al weer op(moet betalen voor internet). Woensdag schrijf ik verder over hoe het hotel en de stad zelf s. Een ding weet ik zeker; het wordt een onwijs gave week!

Cheers!

J