Istanbul en zijn vele gezichten

Cheers!

So much to tell, en nu heb ik eindelijk genoeg tijd om het ook echt neer te zetten. Mijn laatste paar verhalen waren wat haastig, maar nu maak ik dat goed.

Istanbul is geweldig, en laat niemand je iets anders vertellen1 Er valt niet concreet op te noemen wat er zo geweldig aan is, maar er is zoveel te zien en te doen. En er gebeurt ook zo veel met je! Zelfs al houd je je aan de tour, en ga je niet alleen op pad, dan nog krijg je van alles op je gedondert waar je moet proberen uit te komen! Het is echt een geweldige levende stad. ik zou er nog steeds niet willen wonen, maar ik begin de stad te waarderen, dat zeker!

Ik begin met het verkeer. Ik heb al gezegd dat ze hier als gekken rijden, maar dan stel je je de enkeling voor die 60 rijd in de beboude kom. Nee, dat beeld klopt niet. Hier rijden ze allemaal 120 in de bebouwde kom, en de voetgangers hebben een soort eigen risico. De autos toeteren ook standaart om te laten horen dat ze eraankomen. Dat verklaart misschien waarom er nog niemand aangereden is, terwijl iedereen volgens onze standaart al tich keer bijna is aangereden. Ik ben zelf ook al minstens 10 keer bijna geschept door een auto, en vandaag bijna geplet door twee bussen. Maar, het blijft bijna, en daar ben ik meer dan tevreden mee. Uit voorzorg probeer ik oversteken zo veel mogelijk uit te stellen en steek ik alleen over als er geen auto te zien is, tot grote ergenis van mijn klasgenoten. Fuck them! Ik blijf leven, en das goed genoeg voor mij. Toch heb ik wel respect voor de automobilisten hier. Ze weten precies op tijd te remmen, en zijn meesters in parkeren en achteruitrijden op een helling van 40 graden. Ik vind het echt geweldig om te zien. Ook bij kruispunten rijden ze kris kros door elkaar heen. De borden zijn slechts richtlijnen, niet strakke regeltjes. Alleen de politie wordt ruim baan gegeven en dwingt overal respect af.

Een ander aspect dat ik absoluut wil benoemen is de nummer honderd, het achterkamertje, the Johns, het toiletair, oftewel, de WC. Hoe verder je naar het oosten gaat, des te vaker kom je een bepaald soort wc tegen. Je hebt hier drie soorten wcs. Een soort is de typisch westerse wc; een porseleinen pot met wc bril waar je je behoeften op kunt doen. Verder gebruik je water om door te trekken en je handen schoon te maken, en wc papier om je achterste schoon te vegen. Nee mensen, het is niet gek dat ik hierover begin, bij ons bij het eten hebben ze het er altijd over. Klachten over de opvoeding bij pa en ma graag. In ieder geval, hier in Istanbul kom je twee andere soorten tegen. De een is een WC net als de onze, alleen heb je dan ook nog een soort spuit\sproeier midden achter in de wc pot, precies op je gat gericht. In het oosten wordt het namelijk als smerig geacht om je handen te gebruiken om je af te vegen, aangezien je ermee eet. Daarom dat spuitje. Achter de wc zit een klein kraantje, en als je die aandraait wordt je achterste mooi schoongespoten. Dit is de moderne versie. De derde versie is de ouderwetse oosterse wc, wat niet meer dan een met porselein omhuld gat in de grond is, waar je al hurkend je behoefte doet. Naast je staat een kraan en kan met water, waarmee je je achterste zelf handmatig schoon kan spoelen. Het is heel handig om dit van te voren te weten, want hoewel hotels de westerse voorzieningen hebben, hebben plaatselijke restaurants en boten die vaak niet. Dat betekend dat je je moet aanpassen. Nee, dat is niet smerig, maar heel onhandig. Ik heb het een keer geprobeert, en ben maar gestopt voordat ik teveel rotzooi maakte. Mijn advies; doe je behoefte zoveel mogelijk op het hotel, of neem een wcrol mee.

Dan heb je de bevolking hier. Turken hier zijn heel anders dan die in Nederland. Om te beginnen zijn er in Nederland veel minder turken dan we eigenlijk denken. Turken is voor ons een verzamelnaam geworden voor alle buitenlandse vrouwen die een hoofddoekje dragen, de bedelaars bij de boni en alle mensen met een getinte huidskleur. Voor het gemak denken we ook gelijk aan al het buitenlandse tuig en de loverboys. Vergeet dat even allemaal. De turken die ik hier ontmoet heb, zijn allemaal hele hartelijke en schappelijke mensen. Ze lachen veel, heel veel. En ze zijn knuffelbaar. Hier in Nederland is het niet gebruikelijk om die persoon te omhelzen als je hem de eerste keer zit. Wij geven een hand. Gepast lichaams contact, maar afstandelijk. Eerst eens afwachten of de ander wel vriendelijk is. Hier is dat zo anders! En dat zie je vooral als toerist. De turken praten met elkaar, lachen met elkaar en omhelzen en knuffelen elkaar alsof het een lieve lust is. En ik heb het alleen over de mannen! De vrouwen heb ik dat niet zien doen, dus ik weet niet wat daar gebruikelijk voor is. Waarschijnlijk zijn daar weer religieuze regels voor, maar het punt is, de Turken zijn hele hartelijke mensen! En wij, de geweldige klas die wij zijn, gingen daar helemaal in mee! Schouderklopjes en omhelzingen met de ober, praten en gek doen met de mensen van de waterpijp, het is allemaal geweldig. Enige nadeel is wel dat ze dat niet gewend zijn van Nederlandse toeristen, met als gevolg dat ze eerst dachten dat wij allemaal van een homo club kwamen.

En natuurlijk heb je het verkopen en afdingen in de bazaar. Nou, zus, ik heb een kado voor je verjaardag gekocht! Ik hoop dat je er blij mee bent, zo niet, stik erin! Ik heb wel een half uur met die gast over de prijs zitten onderhandelen! Op een gegeven moment wilde een klasgenoot samen met mij iets kopen in de hoop dat we voor beide korting kregen. Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar het is me gelukt wat van de prijs af te krijgen, maar ik vond het nog steeds duur! Alle souveniers zijn duur, en afdingen met een persoon is een kunst! En die beheersen de Turken als de beste! Ze noemen een prijs, waarmee je zowiezo wordt genaait, van voor en achter. dus je moet afdingen. Maar wel op passen! Ga je te laag, dan beledig je de verkoper en heb je je kans op een mooi prijsje verkeken. Te hoog, en je krijgt nooit meer een mooie prijs voor je product. Daarna wordt het een spel van over en weer, waarbij trucks als kritiek geven op het product, doen alsof je geen interesse meer hebt en overleggen met je vrienden vaak je kansen op een mooie prijs verhoogt. Daarintegen heeft de verkoper mooie praatjes over de superieure kwaliteit van het product, zijn speciale prijs voor jou omdat je zijn eerste klant bent en zijn hongerige kindjes die hij moet zien te voeden. Im not even kidding, this all really happend and I was there! Echt, het is een hele belevenis!

De waterpijp is natuurlijk ook kenmerkend voor Istanbul. Even ter verduidelijking, ik ben sterk tegen roken, en dat heeft drie redenen;
- Het stinkt
- Het is verslavend
- Het is slecht voor je gezondheid
Wat is nou het mooie van de waterpijp?
- Het stinkt niet
- Het is niet verslavend
Het is nog steeds niet op en top voor je gezondheid, maar het is veel gezonder dan sigaren of sigaretten. Vergelijk het met het eten van een heel pak koekjes. Je wordt dik, en je voelt je wat misselijk, maar je gaat er zeker niet dood aan, en je hebt voorlopig meeeeer dan genoeg gehad. Het roken van de waterpijp is dan ook heerlijk. De rook voel je haast niet in je longen. Het is bijna pure smaak die je binnen krijgt omdat het wordt gefilterd door water (hence the name). Daarom is het ook bijna niet schadelijk. Het heeft verder een heel kalmerend effect, en past het beste bij een lekker potje schaak, of een rustgevend gesprek met oosterse achtergrond muziek. I love it!

De sfeer hier in Istanbul is wat je van een stad verwacht. Druk, gezellig, en optimistisch. Zelfs na de bomaanslag en de zware regenval is er niks van pessimisme te bekennen. De politie wordt ruim baan gegeven, het water wordt uit de winkels geveegd, en het leven gaat door! Het is zo appart!
I really enjoy it here...

De regenval was trouwens de eerste twee dagen echt enorm. Op het weerbericht stond er alleen maar regen aangegeven, en het kwam met bakken uit de hemel. Istanbul is op heuvelachtig(zo niet bergachtig) landschap gebouwt, en het stroomde dan ook met een enorme snelheid naar benee! Gelukkig heb ik altijd een handdoek bij me (Lees A Hitchhikers Guide to the Galaxy).

Dinsdag avond zijn we bij een tentje vlakbij uit eten geweest, en dat was geweldig. Berend was heel spontaan, en al snel had de restaurant eigenaar het spel en ons door en begon heel close met berend te doen alsof hij een oude turkse vriend was. Hij deed express voor de grap een beetje eng en flirterig, en we hebben daarom heel wat schik gehad die avond. Het eten was spotgoedkoop! Een complete maaltijd voor 6 euro! Geweldig! En het smaakt en het vult en je hebt de tijd van je leven! Die avond hebben we de waterpijp gerookt en ik geloof dat ik een paar potjes geschaakt heb. Het was in ieder geval gezellig.

Woensdag zijn we weer door de stad gaan wandelen, met als doel het archeologisch museum. Erg interesant, maar ik ga er niet dieper op in zonder fotos. Ook heb ik daar de staf van mozes, de haren van de profeet mohamed en het zwaard van david gezien. Ik vermoed dat het allemaal over religieuze bullshit is, en het zag er niet eens zo spectaculair uit. Maar ja, je moet wat. Die avond hebben we gegeten in een heel leuk restaurant onder de galata brug. Je zit bij een rivier die de zee in leid, dus natuurlijk eet je vis. Lang verhaal in het kort, ik heb baars gegeten, ben bijna gestikt in de graatjes, en vond het verder nergens naar smaken. Het was gewoon gebakken, ongekruide vis. Hollandse Nieuwe is veeeeel lekkerder.

Vandaag straalde de zon eindelijk! Ik kon eindelijk behoorlijk genieten van mijn driekwarts broek! We zijn weer gaan wandelen, en hebben ook een stukje tram gepakt. Het was niet zo druk als in Manchester, dus het was goed te doen. Voor ons gevoel reden we over een paar autos en mensen heen omdat ze soms zo voor de tram verdwenen, maar achteraf zag ik geen bloedsporen, dus ik ga er vanuit dat alles goed is gegaan. We zijn eerst naar een paleis gegaan, wat die dag dicht bleek te zijn! De leraren hadden het programma namelijk vanwege de regen omgegooit, en het bezoek aan het paleis verplaatst naar vandaag, maar waren de openings en sluitings tijden vergeten! Dus we hebben een terasje aan de rivier gepakt, en onder het genot van een door de leraren betaald drankje gekeken naar dolfijnen die een paar honderd meter verderop zwommen. Heeeeel relax. Ik heb fotos om jullie jaloers te maken, geen zorgen. Die ochtend hebben we ook wat souveniers ingeslagen op de bazaar. En souveniers zijn duuuur! Zelfs met afdingen kost het een duit! Affin, ik heb wat moois, en nee, dit keer geen zwaard. Te duur, niet funktioneel, en ik krijg het waarschijnlijk toch niet mee het vliegtuig in.

Daarna volgde een boottocht over de rivier onder de volle zon! Eindelijk! Shirts uit, zonnebrand op(Je hebt me kinder zonnebrand creme gegeven, bedankt pa) en genieten maar! En dat deden we! Dik drie uur dobberden we rond op de rivier de Mosporus terwijl we de schitterende stad van veraf zagen. Geweldig gewoon!. We kwamen ook dicht bij het paleis waar de meeting van de staatshoofden werd gehouden (onder andere het staatshoofd van Iran. Waarschijnlijk is daarom ook nu een aanslag gepleegt). Opeens racede er een speedboot voor ons langs en gebood onze boot om heeeel snel afstand te nemen. Spannend hoor! Dus we dobberde vrolijk verder. Op de terugweg mocht Berend, een klasgenoot, de boot besturen. Dus onder luid gezang van 'Bere botje ging uit varen' loodste hij de boot onder de Galata brug door richting de haven. Dat was waarschijnlijk het spannendste stuk. Daarna de avond weer gegeten bij het restaurant van dinsdag. De eigenaar was dolblij om ons te zien, en we kregen weer thee en ammandelspijs op kosten van het huis! Heerlijk gewoon, en wederom voor een laag recordbedrag gegeten! Je kunt trots op me zijn mam!

Nog twee dagen. Morgen wordt een lange dag. Zaterdag ochtend gaan we uitchecken. Als ik snel ben kan ik een kleine update posten en daarmee de vakantie afsluiten. Ik mis jullie allemaal, en hoop jullie snel weer te zien.

Denk aan me mensen!

Cheers!

J