Back in Calidonia

Eindelijk! Het heeft een lange tijd geduurd! Sparen, plannen... Maar nu ben ik er; terug in Scholand!

En dit keer kom ik met een missie; Echt leren doedelzak spelen!

Ik wil veel beter worden dan ik nu al ben. Ik wil kijken waar mjn grenzen liggen, en er dan keihard overheen gaan. Ik wil leren samenspelen met andere pipers, maar ook met andere muzikanten. Ik wil echt muziek leren maken, want ik ben ervan overtuigd dat ik nog heel wat te leren heb.

Hoe het allemaal begon? Een bepaald filmpje van Samson en Gerd, dat ik te zien kreeg toen ik tien was.
( http://www.youtube.com/watch?v=GvTsoNr6O1M )
Hierna was ik schijnbaar verliefd op Schotland en de pipes. Pa en ma waren er geen fan van, en zodoende heb ik eerst een paar jaar op pianoles gezeten, waar mijn oude leraar me schots klinkende stukken te spelen gaf omdat hij blijkbaar wist dat mn echte liefde bij de doedelzak lag.

Een jaar of vijf, zes geleden wilde ik het toch is gaan proberen. Voor veel geld kocht ik een oefeninstrument( bleek later nep te zijn) en een lesboek ( stond vol met fouten). Ik kwam er niet veel mee verder. Toen, op een mooie dinsdag avond waarop ik en mn toenmalige vriendinnetje besloten om fitnes is een keertje over te slaan en naar strand horst te gaan, kwam ik daar een pipeband tegen.

De volgende dag was ik lid, en de rest, as they say, is history.

In tien maanden ging ik van niks naar zelfstandig op straat spelen. Binnen een jaar deed ik waar de gemiddelde piper-in-opleiding vier jaar over doet. En daar ben ik trots op! ( toegeven, mn studie zette ik op een erg laag pitje, maar dat hoeven mn ouders niet te weten). Nu, vier jaar verder, ben ik op een punt gekomen waar ik mn uiterste in Nederland heb bereikt. Ik heb met mijn bandleiders gesproken, en die zeggen zelf dat ik binnen de band weinig meer kan leren. Dus moet ik mn heil elders zoeken. Toegeven, er zijn ande, betere bands in Nederland, maar die spelen allemaal competitie, en dat wil ik niet. Veel liever krijg ik les van een echte Schotse Piper, die precies weet hoe het moet.

En dat brengt mij hier.

Vanochtend vroeg vertrok ik met het vliegtuig naar Schotland om mijn droom waar te maken. In Schotland doedelzak leren spelen. Ik had een fijne vlucht, al was er wel een spannend moment bij het inchecken. Ik heb via het online reserverenvan te voren geen stoel gekozen, omdat het me onverschillig was waar ik zat. Echter, dan staat blijkbaar je stoel op stand-by. Als de vlucht nu overboekingen heeft, dan betekend dat in principe dat er geen plek voor je is als alle stoelen verder al bezet zijn. En dat was bij mij het geval.

Gelukkig hebben ze ook voor mij uiteindelijk een plaatsje weten te vinden. Vraag me niet waarom ze dit systeem gebruiken, het lijkt me vreselijk onhandig, maar uiteindelijk is het allemaal goedgekomen.

Eeenmaal aangekomen ben ik met de taxi naar het hotel gebracht. Ik verblijf bij het Belhaven Hotel. Het is een mooi hotel, beetje victoriaanse stijl met veel mooie stoffen en wit met goud aan de muren en het plafon. Het is wel aan het verouderen, hier en daar mist er wat verf of zit er een scheurtje in de muur, maar ik mag niet klagen voor wat ik heb. Ik heb een mooie kamer met een hele mooie badkamer, en alles is ook redelijk schoon. Het personeel is erg aardig, en ze hebben een goed gevulde whisky bar! Kortom, ik mag niet klagen! ^^

Ik heb de stad een klein beetje verkend, alvast de route naar de College of Piping gelopen en een tijdje in de zon gelegen in het park. Toen ik bij het college kwam was het zowaar open en waren er mensen aan het oefenen. Eerst dacht ik dat het om pipers gingen die. Voor zichzelf speelden, maar al snel kwam ik erachter dat het om de Inveraray & District Pipe Band ging! Een graad 1 band, die samen met wat andere muzikanten gingen oefenen voor hun concert! In principe kreeg ik daar een prive optreden! Kippevel! Dit waren allemaal mensen van mijn leeftijd, maar ze speelden de sterren van de hemel!

Stuk voor stuk waren ze tien keer beter dan ik...

Dat niveau wil ik bereiken. Ik wist toen precies waarom ik hier was!

Ik ben niet de hele tijd gebleven. Ik was doodop, en wilde ergens liggen. Mijn kamer was nog niet klaar, dus ben ik in het park gaan liggen. De zon schijnt, en het was zeker rond de 20 graden, dus erg lekker. Verder smiddags nog even gedut in mijn kamer, en savonds uit eten; lasange bij de italiaan, om toch nog te proberen gezond te blijven doen.

Een leuke eerste dag! Ik zit hier nu in de lounge, lekker een eind weg te typen. Zometeen een filmpje kijken, en dan vroeg mijn bed in. Morgen begint mn eerste schooldag!

Ik heb er zin in!!!

Cheers mates!